chapter 2 part 5

Βγήκαμε έξω καθίσαμε στην κουνιστή , από μπαμπού πολυθρόνα .
Το ελαφρό βραδυνο αεράκι του ιουλιου ειχε αρχίσει να φέρνει τις μαγευτικές μυρωδιές και τα σπάνια αρώματα της θάλασσας . Πήρε μια βαθιά ανάσα και γυρνώντας προς το μέρος μου, φωλιάζει την παλάμη μου ανάμεσα στις δικές της, και με ένα πολύ ήρεμο τόνο στην φωνή της άρχισε να μου λέει:
“δεν ξέρω αν συνειδητοποίησες τι συνέβη αυτές τις δυο μέρες στην ζωή μου και ποια είναι η συμβολή σου σ'αυτο. Κατάφερες και μου έδωσες έναν άλλο αέρα, ένα τόνο αισιοδοξίας και το κυριότερο, και το πιο σημαντικό άκουσες. Άκουσες αυτά που είχα μέσα , που ήθελα να τα πω και δεν μπορούσα. Λίγες ώρες έχουμε περάσει μαζί και μου έχει συμβεί ακριβώς αυτό που είπα πριν πάμε για φαΐ. Μόνο που πριν είχα την αίσθηση, ενώ τώρα είμαι σίγουρη ότι μπορώ να σου εμπιστευθώ τα πάντα. Μένω στην υπόσχεση σου ότι θα είσαι δίπλα μου, χωρίς να ξέρεις πόσο σημαντικό ήταν αυτό για μένα. Αρκεί να σου πω ότι έχω μια φίλη που δεν έχει την εικόνα που έχεις εσύ τώρα. Δεν θέλω να χάσω αυτό που κέρδισα σήμερα. Πίστεψε με δεν το περίμενα ούτε στα πιο τρελα μου όνειρα ότι θα μου τύχαινε ποτέ κατι τέτοιο. Από σήμερα σε ανακηρύσσω επίσημο εξομολογητή μου”.
“Κοριτσάρα μου άκου τώρα κι εμένα, τον άσχετο. Η δική μου στάση απέναντι στην ρουφιάνα την ζωή, σου έχω πει ότι είναι μια και μόνη. Θετική. Την ίδια στάση θέλω να έχουν και οι φίλοι μου. Ξέρεις που κάνουμε λάθος; Αν δεις ένα ποτήρι από πάνω θα δεις ένα κύκλο. Αν το δεις από το πλάι , θα δεις ένα κύλινδρο. Σημασία έχει ότι απ' όποια μεριά και να το δεις δεν παύει να είναι ποτήρι. Το να βλέπεις τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση είναι το πιο σημαντικό αλλά και το πιο δύσκολο. Μερικές φορές έχουμε μπροστά στα μάτια μας απαντήσεις, αλλά βάζουμε μόνοι μας ανασχεσεις, συναισθηματικού τύπου. Θέλω να μου κάνεις κι εμένα μια χάρη. Θα πας σπίτι σου και θα πάρεις ένα χαρτί. Θα το χωρίσεις στην μέση και θα κάτσεις να γράψεις αριστερά τα θετικά και στα δεξιά τα αρνητικά της σχέσης σου. Χωρίς πίεση χρόνου, έχεις μια ολόκληρη Κυριακή να το κάνεις,και μόλις το τελειώσεις τηλεφώνησε μου. Οκέι;”
“και σ'αυτο θα δω το ποτήρι;” ρώτησε, “ελπίζω πως ναι. θυμάσαι που σου είπα ότι εσύ και μόνο εσύ μπορείς να βρεις και να δώσεις την λύση; αυτό θα προσπαθήσουμε . Ξέρω ότι πολύ δύσκολο γιατι πρέπει να το κάνεις πολύ ψυχρά. Μην σε τρομάξει αν τα αρνητικά είναι πιο πολλά. Κάποιες φορές εάν μπορέσεις να αναδείξεις ένα καλό στοιχείο του εαυτού του, είναι ικανό να επισκιάσει πολλά ελαττώματα. Γιαυτό πάνω απ όλα να είσαι αισιόδοξη. Εντάξει;”
“να σε ρωτήσω κατι άλλο άσχετο;” είπε.
“ότι θέλει το κορίτσι”
“αθηνα κάθε πότε έρχεσαι; θέλω να πω αν κανένα απογευματάκι θα μπορέσουμε να πάμε για καφεδάκι”

“πες μου εσύ πότε κι εγώ αν μπορώ θα έρθω, μην ξεχνάς επίσης ότι έχεις κλείσει και το δίωρο το βραδυνο”.
Μάζεψε τα πράγματα της και μετά από μια ζεστή αγκαλιά κατέβηκε τα σκαλιά ,μπήκε στο αμάξι της και πήρε το δρόμο της επιστροφής για το πολύβουο άστυ την ψυχοφθόρα Αθήνα.
Κοίταξα το ρολόι μου. Εννιάμισι. Πότε πέρασε η ώρα;. Πότε βραδυασε;. Τι έγινε σήμερα;. Τι κάνουμε τώρα;. Άφησα τις ερωτήσεις αναπάντητες και έκατσα μπροστά στον υπολογιστή.
Ο Γιώργος ειχε κλείσει. Η Αντζυ μάλλον δούλευε και ειχε κλείσει κι αυτή. Κοίταξα ποιοι ήτανε “μέσα” κατά την ορολογία της κοινότητας μας.
-Συνδεδεμένοι αυτή την στιγμή (3)
eva.....?
sissy...
magic_v...

η ευη (eva) άνηκε στον ένα κύκλο παρέας μου, που ειχε σχέση με την Αννα, την γυναίκα που για χάρη της ντύθηκα γαμπρός. Παραδόξως κανένας δεν πίστευε ότι είχαμε χωρίσει. Η σχέση μας δεν ειχε μείνει σε αυτό που λένε πολιτισμένο επίπεδο. Είχαμε και έχουμε ένα δέσιμο που έχει να κάνει πιο πολύ με το φαινόμενο της αδελφής ψυχής, παρά με έρωτα. Η παρέα αυτή λοιπόν είναι η χαρά του λυπημενου. Η λύτρωση του εργένη, όρεξη μόνο να χεις να τις ακολουθείς.
Τέτοια ζωντάνια δεν έχω ξανασυναντήσει, μετά από οχταωρη βάρδια (γιατι όλες οι δεσποινίδες εργάζονται στο αεροδρόμιο), αποφασίζουν να βγούνε έξω, και ο θεός να λυπηθεί όποιον βρεθεί στον δρόμο τους.
Εύη, Αννα, Αγγελική, Μίνα Χρυσούλα, Ιωάννα, κατι σε τρεις σωματοφύλακες με δυο αναπληρωματικούς, και ένα γκεστ σταρ.
Έτσι μου έκανε εντύπωση όταν είδα ότι η Εύη την δεδομένη στιγμή ήταν σπίτι της.

-τι έγινε μαρή, δεν θα βγείτε σημερις;
-καλώς τον που είσαι συ, και βέβαια θα βγούμε αλλά όχι από τώρα, γύρω στις δώδεκα.
-είπα κι εγώ, σαββατιάτικα μέσα;
-τι άλλα νέα; τι κάνουν τα πιπίνια σου;
-χεστα ρε φιλενάδα, πίκρα, ξεκαλοκαιριαζουν με τις οικογένειες τους. Αυτό είναι το κακό με τα πιπίνια, έχουν άμεση εξάρτηση απ την οικογένεια, εσύ τίποτα καινούργιο;
-τίποτα ρε Κώτσο, αρσενικά σωστά πουθενά, γι'αυτό ετοιμαζόμαστε να πάμε σκιαθο η Αννα η Μινα κι εγω μπας και βρούμε τίποτα σε σωστό άντρα.
-ωχ Παναγία μου , η Σκιάθος το ξέρει;
-Άντε να χαθείς βλαμμενο, χάρη τους κάνουμε. Κώτσο σ'αφηνω να ετοιμαστω.
-οκ δώσε φιλάκια και στις άλλες.
Οσο μίλαγα με την Εύη οι αλλες δύο εξαφανίστηκαν. Σιγά μην κάθονταν σαββατοκύριακο μέσα. Σηκώθηκα άναψα τσιγάρο και βγήκα πάλι στην ταράτσα. Χάζευα το μαγαζί του Χρησταρα που ειχε αρχίσει να μαζευετε κόσμος.
Κοίταξα ξανά το ρόλοι και η σκέψη μου έτρεξε στην Αντα.