Βγήκα έξω στην ταράτσα και χάζευα την θάλασσα, τα φωτάκια απ τα καΐκια που πηγαινοερχόντουσαν , άλλα γρήγορα, άλλα αργά ,σαν πολυάσχολες πυγολαμπίδες μέσα στο σκοτάδι.
Εστίαζα σε ένα απ αυτά ,έκλεινα μια το ένα μάτι και μια το άλλο και χαμογελούσα που μπορούσα να πηγαίνω τα καΐκια μπρος πίσω.
Το παιγνίδι διέκοψε η Βούλα που πήρε τηλέφωνο κι άρχισε τα παράπονα.
“καλά ρε Κωστάκη σου κάναμε τίποτα κακό και μας έχεις γράψει σήμερα; ούτε ένα τηλέφωνο ούτε ένα μήνυμα , τίποτα, μας βαρεθηκες και δεν μας το λες;”
“ ρε μωρό αν σου πω τι μου έχει συμβεί θα καταλάβεις;” της είπα ενώ προσπαθούσα να φτιάξω το σενάριο, και να το κάνω και πιστευτό.
Το παράπονο έγινε ενδιαφέρον “τι έγινε; είσαι καλά;”
“εγώ καλά είμαι, άλλοι δεν είναι” ενώ έψαχνα να βρω τους “άλλους” !
“ για τον Μήτσο έτρεχα” όπου Μήτσος ο εταιρος διαζευγμενος της εταιρειας , ίδια ηλικία με έμενα και κολλητός σε σημείο που να μας προσφωνούν αρραβωνιάρηδες.
“φευγαμε απ την εταιρεία και έπεσε στην σκάλα , τον πήγα στο ΚΑΤ και μετά σπίτι του στο Ν. Ηράκλειο και πριν από λίγο μπήκα σπίτι.”
“αμάν βρε μωρό , σας έχουνε ματιάξει εσάς τους δυο, μια το πόδι μια σκωληκοειδίτιδα, (είχαμε πάει Ρέμο), τι θα γίνει; και τώρα τι θα κάνουμε σήμερα, θα πάμε πουθενά;”
“α μπα δεν το βλέπω, είμαι πτώμα, αν θες αύριο πάμε όπου θες”
“εντάξει άντρα μου, άντε πέσε για ύπνο. Φιλάκια πολλά , σ'αγαπάω”
“καλό ξημέρωμα κουκλί, τα λέμε αύριο”
Βούλα.!!! πιπίνιον ετών 19. Φοιτήτρια στο πανεπιστήμιο Αθηνών από τα Σέρρας.
Κατακτηθείσα προ διμήνου σε μπαράκι oriental και από περιπέτεια μιας νύχτας εξελίχθηκε σε σχέση. Δεν ήταν τύπος γυναίκας που ψάχνει χορηγό, αλλά αυτό που λέμε father figure. Δεν ειχε απογαλακτιστεί πλήρως απ τον μπαμπά και την πληρώνω εγώ τώρα. Αλλά ρε παιδί μου μερικά κορίτσια τα χαίρεσαι ειλικρινά.
Κάθε σαββατοκύριακο έπαιρνε το λεωφορείο και έφτανε καμαρωτή καμαρωτή Ανάβυσσο.
Νοικοκυρά;μαγείρισσα; τι να πρωτοπω! Έκανε κάτι πίτες, πίτες είπα , α πα πα το βρώμικο μυαλό σας, άνοιγε φύλλο με τα χεράκια της. Τα κοκκινιστά της δε , άλλο πράγμα, με έντονο το άρωμα της κανέλας και με μια πλήρη γνώση της χρήσης όλης της γκάμας των γνωστών μπαχαρικών,μπορούσε να κάνει έναν άντρα που ήξερε να φάει ,ορκισμένο οπαδό της.Ειχα σκεφτεί ότι αν ήταν εφτά οκτώ χρονάκια μεγαλύτερη θα το έκανα το απονενοημένο ξανά. Τόσο καλά
Τελικά η επαρχία κρατάει ακόμα τα ήθη και τα έθιμα. Ο άντρας είναι ο πασσας, και έτσι μεγαλώνουν τα κορίτσια τους οι καλές οικογένειες. Όχι εδώ στην Αθήνα που το παίζουν απελευθερωμένες και θέλουν τον άντρα υπήκοο και σκλάβο, των επιθυμιών τους .
Βούλα λοιπόν, η ανηψουλα μου για τις θειτσες της πολυκατοικίας, και η αιτία των πολλών ευχών που έπαιρνα κάθε σαββατοκύριακο από τον κυρ-Φώτη τον συνταξιούχο του ισόγειου , που κάθε φορά που μας έβλεπε ,μαζί γελαγε και ελεγε όλο νόημα “γεια σου άρχοντα”!!
Οφείλω εδώ να πω ότι ήμουν απόλυτα ειλικρινής με το πιπίνιον και του είχα ξεκαθαρίσει ότι μέλλον δεν υπάρχει. Ήμαστε μαζί και περνάμε καλά και όπου πάει.
Δεν είχα υποσχεθεί αγάπες και λουλούδια, ούτε τρελλους έρωτες. Μια πάγια τακτική που ακολουθούσα απ την εποχή που χώρισα,και μακροπρόθεσμα με ειχε δικαιώσει.
Είχα βέβαια πολλές πρώην αλλά και πολλές φίλες γιατί καμία δεν ένοιωσε ποτέ ότι την είχα κοροϊδέψει. Κάποιος κακόβουλος μπορεί να με κατηγορήσει ότι εκμεταλλεύτηκα την επιστήμη μου, ψυχολογία, αλλά αλήθεια πόσο ψυχολόγος χρειάζεται να είσαι, για να μην κοροϊδεύεις τον άλλον;
Μόνο έβλεπα και ξεχώριζα στοιχεία και χαρακτηριστικά που για κάποιον άσχετο προς την επιστήμη θα απαιτούσε παραπάνω χρόνο. Απλά πράγματα.
“που τρέχει ο λογισμός σου;” άκουσα την Λίνα να λέει ερχόμενη προς το μέρος μου, με μια κούπα καφεδάκι , την δίκη της ροζ κούπα, που την έκρυβε στο πάνω ντουλάπι για να μην την χρησιμοποιούν οι εκάστοτε περαστικές απ το σπίτι.
“μπα, μίλαγα με την Βούλα, θα ρθει αύριο”
“ωωωω θαχουμε πιπινοσυναξη πάλι;” είπε και ο Χρήστος που μια φορά ξεχάστηκα και του είχα βάλει γάλα στον καφέ και έκανε λες και του είχα ρίξει παραθείο
“έτσι είπε θα ρθει, και θέλει και έξοδο. Που θα πάμε; ψηνεστε για Λαύριο;”
“θα δούμε, αν ο μικρός πάει στην γιαγιά και στον παππού να κοιμηθεί χωρίς φωνές, κάπου θα πάμε, ρε Κώτσο τρελαίνομαι να την ακούω να λέει αυτό να με φέρεις, να με κάνεις, να με φτιάξεις, πλάκα έχει το μικρο”
“άσε μωρέ το βλαμμενο , πήρε τον λόγο η Λίνα, δεν κοιτάει να τα φτιάξει με κανένα παιδί της ηλικίας της και τάχει μπλέξει με τον παππού”
“αγάπη μου, της απάντησα, το κοριτσάκι είναι φοιτήτρια, άρα έχει έφεση προς την μάθηση, άρα ποιος καταλληλότερος να την μυήσει στα μυστικά της ερωτικής τέχνης και στα κρυμμένα και ανείπωτα μονοπάτια της ηδονής;”
“αυτές τις μαλακίες τους λες και τα χαζευεις; καλά δεν ντρέπεσαι πότε θα κοιτάξεις και λίγο την ζωή σου, αυτά που έλεγες κάτω για πλάκα ,δεν τα παίρνεις λίγο στα σοβαρά να σε παντρεψουμε;”
“Λίνα κορίτσι μου τα πιπίνια είναι το πιο ακριβό ελιξήριο νεότητας για τους σαραντάρηδες. Εσύ δεν μπορείς να το καταλάβεις, αλλά ο Χρησταρας με νοιώθει απόλυτα”
“χα ας γελάσω, αν ο Χρησταρας σου σε καταλαβαίνει απόλυτα, να μας το πει κι εμάς να του ξηγήσω τ'ονειρο,κανόνισε να μου τον χαλάσεις. Δεκαπέντε χρόνια μου'χει πάρει να τον εκπαιδεύσω”
Κι αυτή είναι η αλήθεια. Και για τον Χρήστο και για την Λίνα ήταν η πρώτη και τελευταία σχέση τους. Καρπός του έρωτα τους ο Θωμάς ένας παίδαρος πέντε χρονών που με ειχε ξελογιασει.
“ααα ξέχασα να σας πω πήρε και η Αντα τηλέφωνο, της έκανα λέει εντύπωση.”
“ωπα, για λέει” έκανε ο Χρηστάκης.
“τι να πω Πασσακα μου, το κορίτσι μόνο που της μίλησα δέκα λεπτά ξεχώρισε το αληθινό αρσενικό, τι να λέμε τώρα. Τελειωμένη υπόθεση, είναι τυχερή που δεν θέλω να ανεβάσω τον μέσο όρο, αλλοιως περνάει απ τον πάγκο όποτε θέλω” είπα με μια δόση σιγουριάς και αυτοπεποίθησης που άγγιζε τα όρια της έπαρσης.
“ένα σου λέω και βάλτο καλά στο μυαλό σου. Πάρτο αλλιώς, θα βρεις. Έμενα δεν με νοιάζει, η Αντα είναι δύσκολος χαρακτήρας. Θα την έλεγα ανώριμη για την ηλικία της, αν σου πω τι έχει κάνει θα μείνεις μαλάκας”
¨τι έχει κάνει ρε η κοπελίτσα σκότωσε; τίποτα τσιμπολογήματα θα'κανε και εσύ σαν συντηρητικός που είσαι θα σου ξίνισε”
“ παντρεύτηκε ένα τέλειο παλληκαρι που την κοίταγε στα μάτια. Δεν της έλλειπε τίποτα και στον χρόνο επάνω χώρισε για ένα μικρότερο της, τα τίναξε όλα στον αέρα για τον πιτσιρικά”.
“οπότε, και πήρα ένα ύφος πανηγυρικής δικαίωσης, αγάπες μου έχει δίκιο ο κώτσος. Τα πάντα είναι θέμα πιπινιού, και για τα δυο φύλα. Αστην επάνω μου θα την στρώσω”, είπα γελώντας.
“καλά ρε νούμερο αν καταφέρεις και βγάλεις την Αντα θα σε ταΐζω τζάμπα για ένα μήνα, αλλά μην έρθεις κλαίγοντας μετά. Στο είπα δεν είναι για τα δόντια σου. Και για να τελειώνω γιατί αύριο έχω και ψώνια, στο ξαναλέω μπας και το εμπεδώσεις.
Πάρτο αλλιώς θα βρεις”
“λοιπόν επειδή μου την λες ,βάζουμε ένα στοιχηματακι;” είπα δήθεν θιγμένος.
“αν μέχρι τα γενέθλια μου εικοσιδύο Σεπτέμβρη δεν την έχω, χάνω μπουκαλάκι στον Πλούταρχο. Μόνο μαλάκα ελπίζω να λέει σαν γυναίκα, μην είναι κανένα μπαζο,και δεν μπορώ να το κυκλοφορήσω.
“πάει ρε” είπε και δώσαμε τα χέρια.
“τι γαιδουρια που ήσαστε, βάζετε στοίχημα για γκόμενα και μάλιστα σοι σου. Τι να σου πω κακόμοιρη μου. Καλά αυτός είναι λολοκερκυραιος και θέλει να τις πάρει όλες. Εσύ κατουρογαμούλη που πας;βρήκες παρέα και ξετσουτσούνιασες; αίσχος και ντροπή σας” είπε η Λίνα γελώντας και μάζευε τις κούπες να τις πλύνει για να φύγουν.
“δεν μας είπες τι έγινε με την δουλειά τελικά;”
Τους εξήγησα με λίγα λόγια για το αυριανό ραντεβού της Αντας και δέκα λεπτά αργότερα έκλειναν πίσω τους την πόρτα, και εγώ ξάπλωνα στο στρώμα ανάμεσα στις μαξιλάρες και σκεφτόμουν ότι σε μια βδομάδα θα άρχιζε η δεκαπενθήμερη άδεια μου. Έτσι με πήρε ο ύπνος,ψάχνοντας να βρω πιθανούς προορισμούς..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου